Αγαπημένο 2019, χαίρομαι πολύ που η πρώτη ανάρτηση στο blog είναι οι καλοκαιρινές μας διακοπές 2018 στην ύπαιθρο και συγκεκριμένα σε ορεινά πανέμορφα μέρη που η Ελλάδας κρύβει στην αγκαλιά της. Σκέφτομαι πως για εμάς, είναι πλέον μια οικογενειακή παράδοση διακοπών να αναζητούμε το καλοκαίρι μας να συνδυάζει τις περιπέτειες της θάλασσας αλλά και τις εκπλήξεις του βουνού.
Φέτος ήταν η δεύτερη χρονιά που αποφασίσαμε να ανακαλύψουμε καινούρια μέρη σε ορεινές περιοχές κατασκηνώνοντας σε σημεία που επιλέγαμε και ήταν φιλικά προς οικογένειες που τους αρέσει η επαφή με τη φύση.
Δεν είμαστε και η πιο σούπερ οργανωμένη χώρα σε αυτό το κομμάτι, και είναι κρίμα γιατί οι ομορφιές που μπορούμε να απολύσουμε με τα παιδιά μας είναι μοναδικές! Χρειάζεται η απαραίτητη οργάνωση ως προς τον εξοπλισμό, η πληροφόρηση για τα μέρη που αποφασίζουμε να εξερευνήσουμε αλλά και πολύ όρεξη να απολαύσουμε ακόμα και το να μην κάνουμε τίποτα μέσα σε ένα δάσος παρά μόνο να ακούμε τους ήχους της φύσης. Εντάξει δεν είμαι τόσο εναλλακτική όσο ακούγομαι, αλλά είναι εκπληκτικό το πώς εμείς οι μεγάλοι αλλά και τα παιδιά βρίσκουμε απίστευτο ενδιαφέρον και τόσα πράγματα να κάνουμε μένοντας κάτω από τα αστέρια.
Λατρεύω αυτές τις εξορμήσεις γιατί παρατηρώ πόσο επηρεάζουν τη σύσταση μας ως οικογένεια, με τις τέλειες στιγμές αλλά και τις πολλές πρακτικές δυσκολίες που μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει ζώντας τόσο κοντά στη φύση έστω και για λίγες ημέρες. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε είναι η εξής: Αθήνα-Τζουμέρκα και συγκεκριμένα Πράμαντα αφού λίγο έξω από το κεφαλοχώρι βρίσκεται το Ορεινό καταφύγιο των Μελισσουργών . Σε αυτό το μέρος μπορεί κανείς να κατασκηνώσει με δικό του εξοπλισμό κάπου μέσα στο δάσος σε μικρή ακτίνα γύρω από το καταφύγιο , σε σημεία ειδικά διαμορφωμένα για να μπορεί κάποιος να στήσει σκηνή και να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του καταφυγίου (φαγητό, τουαλέτα, ντουζ κλπ). Εκπληκτική εμπειρία για τα παιδιά, το βράδυ κάνει κρύο οπότε sleeping bag απαραίτητα , αλλά αρκετά μοναχικά ως προς την επικοινωνία με τους άλλους, όχι τόσο φιλικά προς οικογένειες, σκληρό πανέμορφο τοπίο αλλά για λίγο.
Δύο μέρες μετά ανηφορίσαμε προς Ανατολικό Ζαγόρι και συγκεκριμένα στον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου στο χωριό Βοβούσα.
Ονειρεμένες εικόνες από την καρδιά της Βάλια Κάλντα , σπάνιο τοπίο κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπουμε στα υπόλοιπα δάση της Ελλάδας. Και κάπου εκεί, στο Αρκουδόρεμα κατασκηνώσαμε. Δίπλα στο καταφύγιο της Βοβούσας (στο οποίο χρησιμοποιούσαμε τουαλέτα και κάναμε μπάνιο, α! τρώγαμε και κανένα μεζεδάκι) ,σε μια έκταση κοντά στο ποτάμι ιδανική για παιχνίδια και βόλτες, βρήκαμε και άλλες οικογένειες που περνούσαν εκεί τις διακοπές τους μένοντας σε σκηνές ή και αυτοκινούμενα.
Είναι απίστευτο το πώς προσαρμόζονται τα παιδιά σε τέτοιες περιπέτειες , είναι για αυτά ένα ατέλειωτο παιχνίδι, εδώ βλέπετε αυτοσχέδιο ελεγχόμενο rafting και βουτιές στο ποτάμι.
Μπορώ να γράφω ώρες για αυτή την εμπειρία μας όμως θα σταματήσω κάπου εδώ. Και θα αρχίσω να ονειρεύομαι την επόμενη οικογενειακή μας περιπέτεια! Ελπίζω και εσείς να κάνετε το ίδιο!
Το βίντεο που ετοίμασα είναι ένα mix από βιντεάκια και insta stories γιατί δεν είχα σκοπό να βιντεοσκοπώ την εκδρομή. Αν λοιπόν δεν έχετε κάνει τίποτα με τα βιντεάκια σας από τις διακοπές …να μια ιδέα, make a summer story ..!!!Roadtrip to happiness…
Σας φιλώ
Σοφία Κοντούκα